Datum:
Veel mensen in de kerk vandaag voelen zich alsof ze verdrinken in een rivier van lege woorden en beloftes. Ontmoedigt door oppervlakkige religie schreeuwt hun hongerige harten uit: "Waar is de WARE Kerk, sterk in waarheid en kracht?". Er zijn veel mensen die een mooie definitief kunnen geven van opwekking, maar waar zijn de MANNEN die de Gemeente kunnen bewegen met een zichtbare opwekking. Zoals de inmiddels overleden Leonard Ravenhill eens zei: "We kunnen allemaal het menu maken, maar we kunnen niet de maaltijd bereiden." Spreken 27:7 zegt ons dat "voor een hongerige al het bittere zoet is." Het is droevig, maar grote menigte van hongere en misleide zielen zoeken naar het bittere brood van godvrucht dat geen kracht in zich heeft of een vorm van kracht dat geen godvrucht in zich heeft. O, wat hebben we de WERKELIJKHEID van een opwekking hard nodig, een opwekking dat de Gemeente zal herstellen tot haar vroegere apostolische schoonheid van HEILIGHEID en KRACHT. Niets anders dan deze REALITEIT zal ons voorbereiden om een stervende wereld en de komende Koning in de ogen aan te kijken.
De prins van de puriteinse voorgangers, Richard Baxter, was een instrument in zo'n opwekking. Baxter had een bijzondere combinatie van de vurige ijver van een profeet en de liefdevolle zorgzaamheid van een herder. In het jaar 1647 werd hij opnieuw voorganger van zijn oude kerk in Kidderminster. Het was hier dat hij Gods instrument was in een machtige opwekking. Toen Baxter in Kidderminster aankwam had het een populatie van 3000 wevers die roekeloos en goddeloos waren, en niet van plan waren om dat te veranderen. Maar aan het eind van Baxters verblijf was de hele omgeving op wonderbaarlijke wijze getransformeerd door de kracht van de Heilige Geest. Dr. Bates schreef dat "de plaats voordat Baxter kwam een stuk droog en verdorde grond was. Maar door de hemelse zegen op zijn bediening kwam er een paradijs voor in de plaats. De slechte mensen werden goed, en de goede mensen werden beter." Tijdens deze tijd van opwekking werd de kerk van Kidderminster zo vol dat 5 nieuwe gallerijen gebouwd moesten worden om de hongere menigte geestelijk te kunnen voeden. Baxter zelf schree: "Als je door de straten loopt op een zondag morgen, hoor je honderden gezinnen psalmen zingen tijdens hun familie-aanbiddings tijden. In een woord, toen ik in Kidderminster aankwam was er slechts één familie in de hele straat die God aanbad en Zijn naam aanriep. Toen ik weg ging waren er sommige straten waar geen enkele familie was die dit niet deed."
Met onuitputtelijke ijver en vurigheid, vuurde Baxter de vlammen van opwekking aan door het WONDER van passievolle prediking. Velen geloven dat Baxter één van de meest krachtige predikers was die ooit in een engelse gemeente preekte. Hij was een intense en krachtige prediker en hij geloofde dat "Als harten gebroken moeten worden gebeurt dit niet door strelen, maar door te slaan." Zijn doel was om altijd "te prediken alsof ik nooit meer zal prediken, als een stervende man die tegen stervende mensen spreekt." Zijn preken waren een combinatie van snijdende en doorpiercende woorden en een zachtmoedige liefdevolle geest. Baxter sprak altijd alsof hij het aangezicht van Christus had gezien. Hij leidde andere tot de hemel door zijn prediking, omdat hij de hemel zelf had aangeraakt tijdens zijn gebedstijden. In Baxters klassieke boek "De gereformeerde voorganger" herinnert hij ons eraan dat de preekstoel een afschaduwing moet zijn van de gebedskamer. Hij schrijft: "Wanneer je gedachten in een heilige, hemelse staat zijn, dan zullen je mensen over het algemeen dezelfde staat krijgen. Ze zullen aanvoelen dat je veel met God bent geweest. Dat wat het meest op je hart ligt, zal het meest in de oren van de mensen zijn."
Zelfs nadat Baxter alles gegeven had in de prediking, vond hij nog steeds dat het werk maar half gedaan was. Hij wist dat de prediking van het woord samen gaat met de persoonlijke en individuele aandacht van een voorganger. "Hij zorgde ervoor dat elke familie in zijn kerk naar zijn huis kwam, één voor één... dan nam hij elk lid apart en zacht - maar aanvurend - verzocht hij die persoon om voor Christus te kiezen en te leven. Zelden ging een familie uit zijn huis weg zonder tranen."
J. C. Ryle zag Baxter als één van de meest succesvolle voorgangers die ooit leefde. Hij schrijft: "Terwijl andere voorgangers bezig waren met allerlei doctrines aan het onderzoeken en aan het nadenken waren over 'vrije wil of uitverkiezing', was Baxter altijd bezig om van huis tot huis te gaan en mensen op te roepen om omwille van Christus zich te laten verzoenen met God... Terwijl anderen bezig waren met politiek en 'de doden begraven' temidden van de potscherven van de aarde, leefde Baxter een gekruisigd leven en predikte hij dagelijks het evangelie." Omdat Baxter zo'n groot succes had onder zijn gemeente werd hij al snel een voorganger van voorgangers (of herder van herders). Toen hij zijn mede-voorgangers toesprak zei hij: "We moeten omgaan met onze gemeente als met onze kinderen, ja de meest zachte liefde van een moeder mag niet die van ons overstijgen. We moeten zelfs barendsnood hebben voor hen totdat Christus in hen gevormd is. Ze moeten zien dat we geen enkele waarde hechten aan uiterlijke zaken, aan vrijheid of eer, aan leven of wat dan ook, in vergelijking met hun redding... Wanneer de mensen zien dat je hen werkelijk lief hebt dan zullen ze naar je luisteren.... o daarom, zorg ervoor dat je een zachte liefde voelt in je hart voor je gemeente en laat hen dit zien in je spraak en levenswijze. Laat ze zien dat je jezelf volledig geeft omwille van hen."
Baxters passie voor zielen rijkte zelfs verder dan de kunst van Engeland. Hij hoopte dat er ooit een dag zou zijn dat er een college en training centrum geformeerd zou worden, waar "voorgangers voorbereid konden worden om ingezet te worden in de bekering van de naties van de heidenen... met het simpele en pure evangelie.". Het zou daardoor geen verrassing hoeven te zijn dat hij een grote waardering had voor John Eliot - de bekende zendelings-pionier die werkte onder de indianen van New-England (Amerika). Zo'n apostolische visie en zendings-drang werd niet veel gezien in de meeste kerken in de 17 eeuw, zelfs niet tijdens de gouden eeuw van de grote puriteinse predikers.
De pak-ezels van herleving zijn altijd de nederige en volhardende gebeden vand e heiligen. De opwekking in Kidderminster was zeker geen uitzondering. Het was door de door genade bekrachtigde gebeden van Baxter en aan handvol andere mensen dat de weg bereidde voor opwekking. Epilepsies, tumoren en allerlei soorten zonden werden vernietigd in antwoord op de gebeden van Baxters gemeente. Uur na uur goten zij hun harten uit in vurig gebed en vasten tijdens dit seizoen van opwekking. Bewapend met het wapen van GEBED vernietigde Baxter de demonische bolwerken en bracht hij machtige leiders in tranen. Met een gebroken hart en knieën met eelt overwon Baxter elke obstakel. Door vurig gebed overwon hij een slechte gezondheid, laster, afwijziging, scheiding en zelfs de 'grote uitwerping' van 1662. Richard Baxter beschouwde gebed als de eerste en laatste noodzaak om een succesvolle voorganger en revivalist te zijn. Hij schrijft: "Boven alles, wees veel in de binnenkamer in gebed en woordoverdenking. Alleen door dit zul je het hemelse vuur kunnen ontvangen dat elke offer moet verbranden. Onthoud dat je niet alleen jezelf kunt beschadigen bij het niet volbrengen van jouw taak, want er zullen ook velen om je heen daardoor beschadigd worden."
In het licht van alle beloftes over opwekking in de schriften, kunnen we werkelijk een opwekking verwachten zonder veel in gebed te zijn? We hebben voorgangers/herders nodig die niet alleen willen praten over opwekking, maar die 'in barendsnood' zullen zijn voor opwekking. Vandaag heeft de kerk alles van mannen-samenkomsten tot genezingsdiensten, maar we hebben nog steeds geen opwekking. Samenkomsten en conferenties zullen nooit de vervanging zijn van de kracht en autoriteit van de gebeden van een voorganger/herder. "Laten de priesters, de dienaren van de HEERE, wenen tussen de voorhal en het altaar, en laten zij zeggen: Ontzie Uw volk, HEERE, geef Uw erfelijk bezit niet over aan smaad, zodat de heidenvolken over hen zouden heersen. Waarom zouden ze onder de volken zeggen: Waar is hun God?" (Joël 2:17). Ik ben bang dat vele voorgangers naïef een beweging van God verwachten terwijl ze de middelen van God niet (willen) gebruiken. God verlangt er naar om ons te bezoeken. "Ja, Hij komt naar ons toe als de regen, als late regen, die het land natmaakt." (Hosea 6:3b). Toch, zoals Elia, moeten we weer bidden en bidden, totdat de eerste regen wolken van ware opwekking gezien worden. Beste broeders en zusters, "Vraag de HEERE om regen ten tijde van de late regen." (Zacheria 10:1).