Datum:
In mijn gebedstijd kwam de vraag op: "Waarom zie we niet dat onze jongeren van 12 t/m 20 vol van de Heere Jezus zijn". Ik ken verschillende jongeren uit die leeftijd die de Heere Jezus volgen en ook dat zij anders zijn dan jongeren uit diezelfde leeftijd die de Heere Jezus niet kennen.
Maar toch zie ik niet een passie voor het Woord van God, waardoor ze de bijbel daadwerkelijk met vreugde lezen, bestuderen en eruit leven.
Ik zie niet een passie voor gebed, waardoor ze zich dagelijks voor een uur (of een half uur) terug trekken om de Heere te zoeken in gebed.
Ik zie niet een passie voor verloren zielen, waardoor ze in voorbede en in het getuigen vurig zijn om de ander te winnen voor de Heere.
Als we een gebedssamenkomst hebben van de gemeente, waar zijn onze jongeren?
Met hoeveel interesse luisteren ze naar de preken?
Hoeveel tijd besteden ze aan geestelijke zaken en hoeveel aan aardse (of zelfs zondige/onreine) zaken?
Hoeveel van onze jongeren verlangen ernaar om de zending in te gaan en willen daar ook offers voor maken, om zichzelf voor te bereiden?
Hoeveel jongeren geven geld aan de gemeente of aan stichtingen?
Ik denk dat er echt een groot probleem is in dit. Het lijkt normaal te worden dat onze kinderen 'goede kerkgangers' worden. Maar dat is toch niet wat we willen voor onze jongeren? Ik wil dat in ieder geval niet. Ik wil dat ze in vuur en vlam staan voor Jezus Christus! Dat ze Zijn naam verkondigen, dat hun hart in brand staat voor Hem! Ik wil dat ze veel tijd in gebed en voorbede besteden, dat ze weten wat het is om vroeg op te staan om de Heere te zoeken en dat ze weten wat het is om het Woord van de levende God te bestuderen!
Ik moet denken aan Leonard Ravenhill. Dit was een man van gebed. Het gevolg was, dat één van zijn kinderen (die toen 16 was) meer tijd bestede in gebed dan zijn vader. En zijn vader bad al enkele uren per dag en deed voorbede voor het land.
Waarom zien we dat vandaag de dag niet in onze kerken/gemeentes?
Een aantal dingen waar ik op kom:
1. Ze zien niet dat de voorgangers/oudsten in de gemeente in vuur en vlam staan voor Jezus.
2. Ze zien niet dat hun OUDERS (die hun zouden moeten begeleiden en discipelen) in vuur en vlam staan voor Jezus.
3. Ze kennen de Heere zelf niet, maar omdat ze ooit een ervaring hebben gehad worden ze heilig verklaard.
4. Misschien weten ze niet dat het mogelijk is en/of hoe het mogelijk is om in vuur en vlam te staan voor Jezus.
Er zijn vast meerdere oorzaken te vinden, maar ik ken maar één oplossing: OPWEKKING! Opwekking in onze gezinnen en opwekking in onze gemeentes. Dat wij werkelijk een diepe liefde krijgen voor Jezus en daardoor voor Zijn Woord, gebed en evangelisatie. Dat we daardoor onze kinderen meer lief gaan hebben en ze werkelijk gaan leren om te wandelen met de Heere. Dat we ze gaan uitdagen en aanmoedigen om gebedssamenkomsten te bezoeken (of op te starten).
"O God, daal neer in onze koude levens en ontsteek een machtig vuur!"
Onze generaties worden kouder en kouder. Het aantal ware gelovige is zo klein. Er zijn praktisch geen geestelijke voorbeelden (herders) meer waarnaar we kunnen opkijken, zoals de gemeentes in de bijbel werden opgeroepen om Paulus na te volgen zoals hij Christus navolgde.
Laten we op onze knieën gaan, ons zelf onderzoeken en tot God naderen om een geestelijke opwekking die onszelf in vuur en vlam zet, en daarmee ook onze kinderen/jongeren/gemeenteleden!
Nogmaals mijn gebed: "O God, daal neer in onze koude levens en ontsteek een machtig vuur!"!
"Heere geef toch opwekking in ons land, onze gemeentes, onze gezinnen en onze levens!"