Datum:
Het was Seth Joshua die ooit schreef "Al het gebed is verborgen. Het is verborgen achter een gesloten deur. De beste gravers gaan de diepe kuilen in en zijn daarmee uit het zicht van mensen. Er zijn vele mensen die in het zicht werken, maar er zijn maar enkelen die alleen met God zijn in de verborgenheid."
John Hyde (Ook wel bekend als 'John Praying Hide') was één van hen die werkelijk zich verheugde om alleen met Jezus te zijn. Één van de meest opvallende eigenschappen van John Hyde's leven was zijn bereidheid om verborgen en onbekend blijven. Hij was één van Vader's verborgen schatten. Het was toen hij nog maar net een jonge zendeling was in India, dat John Hyde door een intenste tijd ging van zuivering van trots en lege ambitie. Dit was de sleutel van zijn krachtige zalving in gebed. Het is hout, hooi en stro die gevonden worden in de open lucht, terwijl het kostbare goud, zilver en edelstenen verborgen liggen in de grond. Zoals het rijke leven-gevende zaad voor een poosje verborgen blijft, zo heeft het gebedsleven van John Hyde een grote oogst geproduceerd.
Hyde en de broer-voorbidders om hem heen zagen dat er maar één methode was om een geestelijke herleving te krijgen: door gebed. "Ze baden standvastig en vanuit de diepe noodzaak om zo resultaten te boeken. De Sialkot-opwekking was niet een toeval en ook geen 'spontane ademstoot' van de hemel. In elk dorp en elke stad kan een opwekking worden geboren vanuit de Hemel wanneer zielen de strijd ingaan met een houding van "winnen of sterven en als het nodig is winnen en sterven".
"Biddende Hyde, zoals hij genoemd werd, spendeerde met zijn vrienden meerdere dagen en nachten in gebed voor een opwekking door heel India. Hun gebeden werden beantwoord in een aantal uitstortingen van de Geest in het noord-westen van India die begon in 1904 in Sialkot." De overwinning van de Sialkot samenkomsten werd niet gewonnen in de preekstoel, maar in de gebedskamer. Vaak rustte de glorie op die samenkomsten op een machtige manier, terwijl verborgen (buiten zicht) John Hyde en zijn getrouwe vrienden bleven bidden in volharding.
Tijdens deze opwekking was John Hyde bijna constant in de gebedskamer. "Hij leefde daar alsof hij op de berg van de verheerlijking was." Hij kreeg Jesaja 62:6-7 als een bevel van God. "Op uw muren, Jeruzalem, heb Ik wachters aangesteld. Nooit zullen zij zwijgen, heel de dag en heel de nacht niet. U die het volk aan de HEERE doet denken, gun u geen rust. Ja, geef Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem gegrondvest heeft en gesteld heeft tot een lof op aarde.". "Het gebeurde vaak in de gebedskamer dat hij uitbrak in tranen over de zonden van de wereld en in het bijzonder voor Gods kinderen."
J. Pengwern Jones herinnert zich het gebedsleven van John Hyde. "Hij was altijd op zijn knieeën als ik naar bed ging en hij was op zijn knieeën lang voordat ik wakker werd in de morgen, ondanks dat ik voor de morgen wakker werd. Ook ging zijn lamp een paar keer per nacht aan waar John bijbel las en een kort gesprek had met de Meester. Soms bleef hij de hele dag op zijn knieeën. De Geest maakte hem een voorbeeld, opdat wij een beter idee konden krijgen van het gebedsleven van Christus zelf."
John Hyde was één van die mensen die door God gebruikt werden in een apostolische kracht vlak na de eeuwwisseling. Terwijl Evan Roberts de glorie van God aan het 'neerbidden' was in Wales, waren John Hyde, Jonathan Goforth en Fran Bartleman aan het bidden voor een uitstorting van Gods Geest die elke hoek van de aarde zou raken. "John Hyde zag de 19e eeuw als goed, maar niet op hetzelfde level als de eerste gemeente. Hij geloofde dat de 20e eeuw bestemt was om er één te zijn in het volle leven die de eerste gemeente kenmerkte, om zo de gemeente te herstellen. Zijn gebed was voor een kerk die gekenmerkt wordt door heilige levens, overwinnind geloof, zelf-opofferend in dienst van God, met slechts één doel: om Christus de gekruisigde te prediken naar alle plaatsen van de aarde."