Datum:
"Je moet vooruit gaan op je knieeën" was het advies van Hudson Taylor aan de jonge canadeese zending genaamd "Jonathan Goforth". Meneer Goforth volgde getrouw en vurig het advies op tijdens al zijn zendings-taken in China. Toch, na 13 jaar van getrouw gebed en prediking en een - door velen beschouwt als - succesvolle bedieningen, werd Goforth onrustig en onverzadigd. Het was in die tijd dat een onbekende groep van engeland pamfletten ging opsturen van de opwekking in Wales van 1904. Goforth was diep geraakt toen hij de verslagen las. "Een nieuwe gedachte, een nieuwe conceptie leek tot hem te komen van God de Heilige Geest...". Toen gaf hij zichzelf over aan veel gebed en bijbelstudie. Goforth werd voortgedreven door een frisse visie, een visie van een machtige uitstorting van de Heilige Geest.
Spoedig begon hij dagelijks samen te komen met andere zendelingen om te bidden voor opwekking. Deze mensen gaven God en elkaar de belofte dat ze zouden blijven bidden totdat opwekking in China zou komen. In 1908 begonnen Johathan's gebeden en dromen gerealiseerd te worden. Goforth begon verschillende zendelings-huizen te bezoeken en leidde - heel eenvoudig - de zendelingen in gebed. Dan plotseling maakte oprecht gebed plaats voor openbare belijdenis van zonden.
Het was toen de christenen schoon werden en hun zonden beleden en hun zonden verlieten, dat de Heilige Geest doorbrak als een machtige wind. Werkelijk, het was een deze open en eerlijke belijdenissen van zonde, dat was de meest opvallende uiting van de opwekking. Overal waar meneer Goforth ging, zou opwekking verspreiden en bijna overal op dezelfde manier. Eerst werd gebed aangemoedigd onder christenen, welke spontaan leidde tot hart-brekende belijdenissen van zonden. En dan - als een rivier die doorbrak - werden verloren zielen in het koninkrijk van God gebracht met de 1000-en tegelijk. "Mensen werden gezuiverd als door vuur." Één na één leegden gebroken gelovigen zichzelf van alle verborgen zonden. Meneer Goforth deelde heel duidelijk dat onbeleden zonden onder christenen een grote hindernis was voor een door God gegeven opwekking.
Walter Phillips beschrijft voor ons één van Goforth's opwekkings samenkomsten: "Opeens, wanneer je de kerk binnen kwam werd een ieder bewust van iets abnormaals Het gebouw was vol tot voorbij de buitendeur, en iedereen was vol concentratie aan het luisteren. De mensen knielden voor gebed, eerst stil, maar snel begon de één na de ander hardop te bidden. De stemmen groeiden en het geluid leek uit eindelijk op een grote vloed van voorbede in eenheid, dat bijna leek op een brul. Nu snapte ik waarom de vloer zo nat was, de de lucht leek wel electrisch en rare rillingen kwamen over onze lichamen."
Toen Goforth predikte "brandde het kruis in ieders hart als een levend vuur.". Het was de persoon van Jezus Christus die verheerlijkt werd door deze heel opwekking heen, als Koning en Redder, die erkent moet worden. In het midden van deze grote opwekking zag Jonathan Goforth duidelijk dat als zijn eerdere streven en zweten alleen maar leidde tot frustratie. Hij kwam tot de vaste overtuiging dat opwekking alleen geboren wordt in nederheid, geloof, gebed en de kracht van de Heilige Geest. Goforth schrijft: "Als opwekking van ons vandaan gehouden wordt, is dat omdat ergens een afgod nog steeds op de troon zit; Omdat we nog steeds ons vertrouwen stellen op onze menselijke schema's; Omdat we nog steeds weigeren om de onschudbare waarheid onder ogen te komen dat het "niet door kracht is, maar door Mijn Geest".