Datum:
Christus heeft de gemeente lief en heeft Zich voor haar opgeofferd. (Efeziërs 5:25). Om een gemeente te kunnen bouwen moeten wij deze op dezelfde wijze liefhebben. Het is niet voldoende om ons geld en onze tijd hieraan te besteden. Wij moeten ons zelf opofferen – ons eigen ík. Toen God Zijn liefde voor de mensheid wilde omschrijven, had Hij dat kunnen doen als een vergelijking met aardse liefde, zoals de liefde tussen een moeder en haar pasgeboren kind (zie Jesaja 49:15).
Wanneer u de liefde van een moeder voor haar baby observeert, dan kunt u zien dat die vol is met de geest van opoffering. Van de vroege ochtend tot de late avond, ja zelfs de nacht door offert een moeder zichzelf keer op keer op voor haar baby en krijgt er niets voor terug. Zij weerstaat jaar na jaar vol blijdschap veel pijn en ongemakken, waar zij niets voor terug verlangt. Dit is de wijze waarop God ons lief heeft. Dat is het karakter waarvan Hij ook ons deelgenoot wil laten zijn. Het is echter onmogelijk om waar ook ter wereld een gemeenschap te vinden waar iedereen elkaar op deze wijze liefheeft.
De meeste gelovigen weten alleen hoe zij hen moeten liefhebben die het met hen eens zijn en die tot hun groep behoren. Hun liefde is menselijke en staat heel ver af van de opofferende moederliefde! Toch is deze goddelijke liefde, de liefde waar wij naar moeten streven.
Het maakt voor een moeder niet uit wanneer anderen om haar heen iets voor hun kind opofferen of niet. Zij offert zichzelf vol blijdschap op voor haar eigen kind. Zo zal ook iemand die de gemeente ziet als zijn eigen baby zich niet bekommeren of anderen om hen heen zich voor de gemeente opofferen of niet. Hij zal dit zelf vol vreugde wel doen en niet klagen of eisen stellen aan iemand anders.
Zij die opmerkingen maken over anderen die zich niet opofferen voor de gemeente zijn geen moeders maar ingehuurde verpleegsters. Zulke verpleegkundigen hebben vaste werktijden en zullen gaan klagen wanneer hun aflossing voor de volgende 8 uur niet op tijd komt opdagen. Nee, zij is iemand die 24 uurs ploegen draait – dag na dag, jaar na jaar – en er zelfs niet voor wordt betaald. Zelfs wanneer haar kind 20 jaar oud is zit haar inzet er niet op!
Alleen moeders kunnen melk geven aan hun baby’s. Verpleegsters kunnen voor haar geen melk produceren. Zo is het ook in de gemeente. Zij die net als moeders in de gemeente dienen hebben altijd een woord voor hun geestelijke kinderen – in iedere samenkomst. Veel oudsten hebben geen woord voor de gemeente omdat zij als verpleegsters fungeren en niet als moeders.
Een moeder verwacht geen betaling van haar kinderen. Er is geen kind die haar moeder betaald voor haar diensten. Wanneer men in feite het salaris voor een moeder zou moeten berekenen, dan zou dat ongeveer € 25, = per uur zijn (als een verpleegkundige) en omgerekend zou ieder kind haar moeder meer dan een half miljoen euro verschuldigd zijn tegen de tijd dat hij of zij 20 jaar oud is. Welk kind is ooit in staat om zo’n bedrag terug te betalen?
De vraag die hierbij op ons af komt is: Wie is bereid om zich op deze wijze voor de Heer en Zijn gemeente in te zetten – zonder financiële compensatie, maar door zichzelf te geven, dag na dag, jaar na jaar, totdat Jezus terugkomt?
Wanneer God een mens kan vinden met deze geest, dan zal Hij die gebruiken om Zijn gemeente te bouwen, veel meer dan Hij 10.000 besluiteloze gelovigen kan gebruiken die Hem dienen zonder de geest van opoffering.
Bron: http://www.cfcindia.com/nederlands/
Voor meer informatie kunt u mailen naar: wftw@cfcindia.com